ඔන්න ඉතින් එකෝමත් එක කාලෙක සුර අසුර යුද්ධයක් පටන් ගන්න ඔන්න මෙන්න. නුවණැති වේපචිත්ති අසුර නායකයාට තේරුනා යුද්ධය ඇවිලුනොත් දෙපැත්තටම ගොඩක් හානි වෙනවා කියල. ඒ නිසා වේපචිත්ති ගියා සක්ර දෙයියෝ, ඒ කියන්නෙ සුරයන්ගේ (ඉනේ, කරේ බඳින සුර නෙමේ) නායකයා හම්බ වෙන්න.
“මචං සක්ර. වලිය පටන් ගත්තොත් දෙපැත්තටම අම්බානකට කන්න වෙන්නෙ. අපි මේක ගොඩින් බේරගමුද ?”
සක්ර දෙයියන්ටත් තේරුනා යකා උනත් මේකා කියන්නෙ ඇත්ත කියල. ඒ නිසා සක්ර දෙයියෝ ඇහුවා;
“මොකද්ද දැන් වේපචිත්ති යෝජනා කරන්නේ ?”
“අපි ධර්ම යුද්ධයක් කරමු. මේ ඩිබේට් එකක්. ඒකෙන් දිනන කෙනාගෙ පැත්ත දිනුම්”
සක්ර දෙයියොත් ඒකට කැමති වුනා. ඊට පස්සෙ දෙන්නත් එක්ක එකතුවෙලා විනිශ්චය මණ්ඩලයක් පත් කලා. ඔන්න ඉතින් විවාදේ දවස ආව. සුර, අසුර ඔක්කොම දෙපැත්තේ ඉඳන් වාඩි වෙලා ඉන්නවා.
“වේපචිත්ති උඹනේ වැඩිමහලා, ඒ නිසා පටන් ගනින් මචං” සක්ර දෙයියෝ කිව්ව.
“නැවැත්තුවේ නැත්නම් මෝඩයන්ට හොඳටම මල පනිනවා. ඒ නිසා මොලේ තියෙන එකා කරන්න ඕනේ තඩි පොල්ලක් අරගෙන ඒකව නවත්තන එක.” අසුර රජ්ජුරුවෝ වේපචිත්ති කිව්ව
එතකොට ඊට උත්තර විදියට සක්ර දෙයියෝ මෙහෙම කිව්ව.
“ඒකට මල පැනල කියල දන්නවානම් කරන්න තියෙන හොඳම දේ තමා සන්සුන් වෙන එක. ඒකම තමා නියම විදියට බාලයාගේ වැලකීම.” (සටහන් 1)
මේ සුර අසුර රජවරු අතර ඇතිවුනු විවාදය ඇත්තටම කියනවනම් කාලාන්තරයක් තිස්සේ අපි අතර පවතින විවාදයක්. ඒ දෙන්නට තරහ ගිය කෙනෙක් එක්ක කෝමද කටයුතු කරන්නේ කියන එක ගැන තිබුනේ සම්පූර්ණ ප්රිතිවිරුද්ධ මත දෙකක්. සක්ර දෙවියෝ කිව්වෙ ඉවසීමෙන් කටයුතු කරන්න ඕනෙ කියල. අසුර රජ්ජුරුවෝ කිව්වේ පොල්ලක් අරන් තඩි බාන්න ඕනෙ කියල. ඇත්තටම මොකද්ද මේ දෙකෙන් හරි දේ ? බුදු හාමුදුරුවෝ එක්තරා අවස්ථාවකදී මෙහෙම කිව්ව.
“තරහ ගිය කෙනා ගැන තරහා අරන් කටයුතු කලොත් වෙන්නේ තත්වය තවත් බරපතල වෙන එක. මේ වගේ වෙලාවලදී ඉවසීමෙන් කටයුතු කරන්න පුලුවන් කෙනා දිනන්න අමාරු යුද්ධයක් දීනූවෙක් වෙනවා.” (සටහන් 2)
අපි ඉගනගෙන තියෙන්නේ වෛරයෙන් වෛරය නොසන්සිඳේ. අවෛරයෙන් වෛරය සන්සිඳේ කියල. (සටහන් 3) මේ කතාව හරි ෂෝක් පොත් වල ලියන්නයි බණට කියන්නයි. එතකොට ඔක්කොමල සාධු සාධු කියල අනුමතත් කරනවනේ. හැබැයි ප්රශ්නේ තියෙන්නෙ ඔහොමද මේක රායෝගිකව කරන්නෙ ? අර උඩින් සඳහන් කල විවාදයේදී වේපචිත්ති අසුරයා ඉවසීමෙන් කටයුතු කිරීම ගැන මේ ප්රශ්නය ඇහුවා.
“ඉවසුවොත් වෙන්නෙ ඒකා හිතනවා අපි ඉවසන්නෙ බයෙන් කියල එතකොට වෙන්නේ අපිට තව තවත් පස්සෙන් එලවන එක.” (සටහන් 1)
වේපචිත්ති අසුරයා කියපු දේ ඇත්තටම අපේ හිතටත් ඇතිවෙන ප්රශ්නයක්. මම මොකටද ඉවසන්නෙ ? ඒ කියන්නෙ පරාජය භාර ගත්තා කියල. මම නෙමේනෙ පටන් ගත්තේ. ඌ හිතයි මම ඌට බයේ කියල. ඕව තමා අපට ඇතිවෙන සිතුවිලි. කව්රු හරි කෙනෙක් අපට වැරැද්දක් කලාම පලිගැනීමේ ආශාව අපට ඇතිවෙන්නෙ නිරයාසයෙන්මයි. මට ගහපු එකාට ගහන්න පුලුවන් උනානම් ඇත්තටම මට අමුතු ආතල් එකක් එනවා. අපී ඕනතරම් අහල තියෙනවා කට්ටිය කියනවා. “පාරක් දෙකක් කෑවට මොකෝ මම ඌට හොන්ඩට නෙලුවනේ” කියල. පලිගැනීම සාර්ථකනම් එච්චර්යි ඕනෙ. තරහ සහ පලිගැනීම නරක දෙයක් බව අපි හැමෝම දන්නවා. ඒ උනාට මොකෝ මේවා අපට සතුටක් ඇති කරන්නෙ ? දේවතාවෙක් එකතරා අවස්තාවකදී බුදු හාමුදුරුවන්ගෙන් මෙහෙම අහනවා.
“කුමක් නසා සුවෙන් වෙසෙයිද ? කුමක් නසා ශෝක නොකරේද ? ගෝතමය කුමකගේ නැසීම කැමැත්තෙහිද ?”
ඒකට බුදුහාමුදුරුවෝ මෙහෙම උත්තර දෙනවා.
“ක්රෝධය නැසීමෙන් සුවසේ වෙසෙයි. එයම නැසීමෙන් ශෝක නොකෙරේ. මිහිරි අගකින් හා විශ මුලකින් යුක්ත වූ ක්රෝධය නැසීමම ආර්යයෝ පසසයි”. (සටහන් 4)
බුදු හාමුදුරුවෝ “ක්රෝධය නැසීම” ගැන කතා කරන අතරතුරේදී ඒකට ලස්සන තේරුමක් දෙනවා “මිහිරි අගකින් හා විශ මුලකින් යුක්ත වූ” කියල. මිහිරි අගකින් යුක්ත වෙන්නේ අපට මේ දැනෙන තාවකාලික සතුට නිසා. ගහක මුලට විශ දැම්මොත් මොකද වෙන්නෙ ? ටිකෙන් ටික මුලු ගහටම විශ පැතිරිලා ගහ මැරිල යනවා. ඒ වගේ වෛරයත් අපේ හිතේ පැතිරිලා අපේ ජීවිත විනාශ කරන්න පුලුවන්. පලිගැනීම ඒ අවස්ථාවේ සතුටක් ඇති කලත් පස්සට කරදර ඇති කරන්න පුලුවන්. ඒ කෙනා අපෙන් නැවත පලිගන්න උත්සාහ කරයිද කියල නිතරම බයෙන් ඉන්න වෙන්නෙ. ක්රෝධය වෛරයටත්, වෛරය යුද්ධයටත් මග පාදනවා. බුදු හාමුදුරුවෝ අක්කෝස භාරද්වාජ බමුණට කිව්ව වගේ;
“කෙනෙක් ඇවිස්සිලා කියල දැනගෙන සිහි බුද්ධියෙන්, ඉවසීමෙන් කටයුතු කරන්න පුලුවන් කෙනා තමන්ට මෙන්ම අනුන්ටත් කරන්නේ යහපතක්. ඒ කෙනා මෝඩයෙක් කියල හිතන කෙනා ධර්මය ගැන කිසිවක් දන්න කෙනෙක් නෙමේ.” (සටහන් 2)
ඔබ තෝර ගන්නෙ මොන ක්රමේද ? සක්ර දෙවියන්ගේද ? වෙපචිත්ති අසුරයාගේද ?
———සටහන්——————-
සටහන් 1 – සංයුත්ත නිකාය – සගාථ වග්ගය – සක්ක සංයුත්තය – සුවීර වර්ගය – සුභාශිත ජය සූත්රය
සටහන් 2 – සංයුත්ත නිකාය – සගාථ වග්ගය – බ්රාහ්මණ සංයුත්තය – අරහන්ත වර්ගය – අක්කෝස සූත්රය
සටහන් 3 – දම්මපදය – යමක වග්ගය – 5 ගාථාව
සටහන් 4 – සංයුත්ත නිකාය – සගාථ වග්ගය – දේවතා සංයුත්තය – ජාතව වර්ගය – ජාතව සූත්රය
@ LGලියන්නම් ලියන්නම්….
නියමට පැහැදිලි කරලා තියෙනවා මලයා..තව මේ වගේ එව්වා ලියන්නකො, මේ අපි ඔක්කොටම තේරෙන, කියවන්න ආස හිතෙන විදියට 😉
@සිංහ, මලීඅපි තරහා පාලනය කරන්නෙ කොහොමද කියන එක එකිනෙකා අනුව වෙනස් වෙනවා නේද ? මට මතක හැටියට තරහ සම්පූර්ණයෙන් නැතිවෙන්නේ අනාගාමී උනාම
මම නම් එක සැරයක් හොදින් කියනවා.. දෙවෙනි සැරෙත් හොදින් කියනවා.. තුන් වෙනි සැරේ චුට්ටක් විතර හයියෙන් කියනවා.. ඒ ඇහුවෙත්/පිළිගත්තෙත් නැත්තං ඉතිං… වසවර්ති මාරයව ඔළුව උඩින් තියාගෙන වැඩේ පටන් ගන්නවා.. හැබැයි ඉතිං ඒ තරම් තරහා ගිය ගමන් වෙන්නේ මගේ ඇස් දෙකට කඳුළු එන එක.. එතකොට ඉතිං තරහා ඉවරයි.. හරියට බැනගන්නවත් බෑ.. ඇඩිල්ලක් ඉස්සර වෙන හින්දා..
මුලින්ම කියන්න ඕන මම කුකුල් කේන්ති කාරයෙක්. ඒත් මම ගොඩක් වෙලාවට උත්සාහ කරනවා මගේ හෝ වෙන කෙනෙකුගේ කේන්තිය ඇවිස්සෙන විදිහේ අවස්ථාවල් පුලුවන් තරම් මග හරින්න. ඒත් හැම වෙලාවෙම ඒක සාර්ථක වෙන්නෙ නැහැනෙ. බැරි වෙලා හරි ගැටුමක් ඇතිවිය හැකි අවස්ථාවකට පත් වුනොත්, මාව කේන්ති ගස්සපු කෙනා මට වඩා මොන අයුරකින් හරි ශක්තියෙන් අඩු එකෙක් නම් මම ඉවසනවා. පාරක් කාල හරි මග හරිනවා. ඒත් සම මට්ටමේ හරි මට වඩා නිලයෙන්, බලයෙන් හෝ මොන ආකාරයකින් හෝ ඉහලින් ඉන්න කෙනෙක් නම්… ඔය කෂ්ටිය පොඩ්ඩක් අහකට වුනොත් හොඳයි. ආපහු හැරිල බලනකොට මටම පුදුමයි මම ගුටි කාල තියෙන්නෙ බොහොම අඩුවෙන්. (ගහල තියෙන්නෙ ඊටත් අඩුවෙන්.) ඒකත් ඉතින් කොලු කාලෙ. මම වගේ හැම අවුරුද්දකටම වරක් රස්සාවයි වාසස්ථානෙයි මාරු කරන්න අකැමැති නම් හොඳම වැඩේ ඉවසන එක… ඒත් බියසුලු බව නිසා ඉවසන එක ඉවසීමක් නෙවෙයි. මම ඉවසන වෙලාවට ඉවසන්නෙ කාටවත් බයේ නෙවෙයි… මටම බයේ…
මමනම් හුගක් සක්කර න්යය තමා හුගක් වෙලාවට මම වලිවලට නැ හැබැයි ඉතින් මලම පැන්නොත් හමාරයිඑතකොට ඒක තිරණය වෙන්නේ ගේම ඉල්ලන එකා අනුවයිහුගක් වේලාවට ඉතින් එක්කෝ මටම ඇති වෙලා ෂෙප් වෙනවා හැබැයි ඉතින් මතක ඇති කාලයකින් වලියක් ගියේ නැ අපේ SDPප්රොජෙක්ට් එකේදි තමා අන්තිමට මල පැන්නේ
@පිස්සාතුප්පහි කෙසේ වෙතත් ගැලවිජ්ජාව තමා ඔය පාවිච්චි කරන්නේ. මටත් සමහර වෙලාවට වේපචිත්ති ආරූඪ වෙනවා. මොනා කරන්නද අපි තාම රහත් වෙලා නෑනෙ. එහෙම බැලුවොත් අපි ඔක්කොම එක බෝට්ටුවේ.
@කතන්දරකාරයාමමත් ඒ න්යාය තමා. මොනා කරන්නද මගේ කටු බොඩියත් එක්ක වලියට ගියොත් කෑලි නැතුව තමා එන්න වෙන්නෙ 😀
මම නං වලියට බර පොරක් නෙමේ!වලි නං ෂේප්, ෂේප් නං ෂේප්.කතන්දරකාරයා
අප්පා මුලු දවසෙම හිතන්න ඕනේ මේ ප්රශ්නෙට උත්තරේ නම්…මම නම් මල්ලී අවස්ථාව අනුව ඔය මෙතඩ් දෙකම පාවිච්චි කරනවා.හොදටම මට ආදරේ කරන අයත් එක්ක කටයුතු කරන්නේ, බොහෝවිට චේපචිත්ති මෙතඩ් එකින්. මමයි රජා කියලා තමා මම හිතන් ඉන්නේ.. ඒත් ඉතිං අනිත් පැත්තෙන් රිටර්න් එක හම්බ වෙලා හුටප්පර ගොඩාක් වේගෙන එනකොට හිමීට සක්ර මෙතඩ් එකට එනවා.හිතට ටිකක් දුරින් ඉන්න අයත් එක්ක ගනුදෙනු කරන කොට මුලින් සක්ර මෙතඩ් එක තමා. දිරවං ගියේ නැත්නම් චේපචිත්ති මෙතඩ් එක පටන් අරන් මදි නොකියන්න නෙලනවා.. ඔය විදියට නොකෙරුවොත් හරියකට මට නින්ද යන්නේ නෑ.මම මහා තුප්පහි පොරක් නේද බං ?
@chamilaඒක හැබැයි. මටත් ඔය ආතල් එක ගැන අත්දැකීම තියෙනවා.
@සචී මම මහණ වෙලා හිටපු කාලේ හිටන්ම උත්සාහ කලේ මිනිස්සුන්ට තේරෙන විදියට සරලව වැදගත් යමක් කියන්න. එක පරටම විදර්ශනා වඩල නිවන් දක්කන්න මම එදා උත්සහ කලෙත් නෑ. අද කරන්නෙත් නෑ. දැන් හාමුදුරුවරු උත්සාහ කරන්නෙ මොනා හරි කුණුහරපයක් කරල ජනප්රිය වෙන්න. එතකොට ඉතින් බණට සල්ලි අය කරන්න පුලුවන්නේ. ගහන්න ඕනෙ ඒ හමුදුරුවරුන්ට නෙමේ මුන්ට කියල සල්ලි දීල බණ කියව ගන්න ගිහියන්ට.
ඇත්තම කියන්න දචේපචිත්තිගේ මෙතඩ් එකෙන් ලැබෙන ආතල් එකක් තියෙනවා. අර කිව්වත් වගේ නෙලද්දි ලැබෙන්නේ අමුතු ත්රිල් එකක්. හැබැයි ඒක ටික වෙලාවකින් එපා වෙනවා. අපරාදෙ වලිය පටන් ගත්තේ කියලා හිතෙනවා.සක්රයගේ මෙතඩ් එකේදී ආතල් එක මිස් වෙනවා. ඒත් හිත පැහැදිලිව වැඩක් කරගෙන යන්න පුලුවන් ඒ ක්රමේට තමයි. දහසින් වටිනවා ඒ ක්රමේ. (මම කැමති ඔය දෙවෙනි ක්රමේ චේපචිත්ති යෝජනා කරලා පලවෙනි ක්රමේ සක්රයා යෝජනා කරා නම් 🙂 )
හරිම අපූරුයි තරිඳු! සිවුරුදර අයට වඩා කොයි තරම් හොඳට ඔයා මේක කිව්වද! දැන් සිවුරුදරයන්ට තියෙන්නෙ අපට මේවා කියල දෙන එක නෙවේ නෙ. වන්දිභට්ටකම් සහ ප්රශස්ති ගායනා.